Van der Maarel: "Of je zag me graag of je vond me helemaal niets"

"In 2018 was dit. Een eervolle prijs voor Speler van het Jaar. Voor mij was het veel meer dan die trofee alleen. Het was ook het bewijs dat ik het sentiment had weten om te draaien", opent Van der Maarel bij Voetbal International. "FC Utrecht is een prachtige club, maar ook een met een rauw karakter. Het glas is óf halfvol óf halfleeg, en dat gold ook voor de benadering richting mij. Of je zag mij graag of je vond mij helemaal niets."

Trainers stonden altijd voor hem klaar. "Dat ik niet opgaf, had ook met het gevoel te maken dat ik van de trainers kreeg. Dat geeft je op een gegeven moment ook een bepaald zelfvertrouwen. Als ik er echt niets van kon, zouden al die verschillende trainers me niet steeds weer opstellen. Dat hielp me ook en uiteindelijk is het met de supporters helemaal goed gekomen. En deze prijs was daarvoor ook een bevestiging."

Fans waren echter niet altijd tevreden. "Bij mij was het een periode, ongeveer tien jaar geleden, wel heel negatief. Dat raakte me. Het negatieve sentiment in combinatie met mijn karakter dat ik alles goed wil doen werkte heel benauwend. Het was zwaar, maar ik wilde ook niet zomaar opgeven. Ik haalde de waardering uit de mensen intern bij FC Utrecht, die me hielpen en het wel in me zagen zitten."

Daarna vond Van der Maarel de weg omhoog weer. "Op een gegeven moment merkte ik dat het begon om te slaan. In plaats van de negatieve insteek, voelde ik van de supporters waardering ontstaan voor mijn loyaliteit aan de club, mijn manier van hard werken en overgave. En ik begon opeens ook te scoren, zes keer in een half jaar, waardoor het omsloeg in een bepaalde cultstatus. Ik voelde me steeds meer bevrijd, werd stabieler in mijn hoofd en ging beter presteren."