FC Utrecht-speler vond het 'eng en eenzaam': "Liet alles gaan"

"Ik wist dat ik voor Utrecht had getekend, maar het drong pas echt tot me door op de dag dat ik naar Nederland vloog. Ik werd wakker, mijn koffers waren gepakt en ik gaf mijn moeder een knuffel. Ik voelde tranen opkomen, toen gaf mijn broer me een knuffel en liet ik alles gaan", begint Iqbal zijn verhaal in The National. 

Hij had het lastig de eerste maanden. "Ik kwam aan in Utrecht en verbleef in een hotel. Ik trainde de eerste week, maar mijn knie werkte gewoon niet mee. Het duurde drie maanden om het te laten herstellen. In dat eerste jaar zat ik af en toe in het team en was ik niet wedstrijdfit omdat ik geen wedstrijden had gespeeld. Het was soms eng en eenzaam. Ik kwam naar Nederland om te voetballen, maar dat lukte niet, dus ik zat vaak in mijn eigen hoofd."

Uiteindelijk werd het toch een succesverhaal voor Iqbal. "Ik ben die moeilijke periode te boven gekomen. Ik heb nu een voorproefje gekregen van hoe het is om week in, week uit te starten en een sleutelrol te spelen voor het team. Ik ben gesetteld hier. Ik heb hier vrienden, weet waar ik heen kan om te brunchen of voor een kop koffie. Dat voelt goed. Utrecht is een goede club en de stad is ook fijn. Voetbal is en blijft een meedogenloze omgeving, maar de manager is aardig en de fans steunen ons altijd. Dit is het leven dat ik altijd heb gewild."